Życzę więc wszystkim, żeby nie ulegali presji kalendarza. Żeby nie tyle cały nowy rok był pięknie i obficie kulturalny, ale raczej każdy dowolny tydzień, dzień, miesiąc, godzina – czego kto pragnie. I żeby święta były kulturalne: jeśli dla Państwa oznacza to znalezienie pod choinką książki, płyty, notesu z długopisem, farb, ołówków i czym kto „robi” swoją sztukę – życzę tego wszystkim po stokroć. Najzupełniej dosłownie!
Na początek...
Michał Tabaczyński
Fot. Dariusz Gackowski
To nie sam czas, ale kalendarz bywa naszym wrogiem. Wprowadza brutalnie sztuczne cezury, dzieli nam nasze prace i plany na dni, tygodnie, miesiące, pogania nas, wytycza nieprzekraczalne (a niemal zawsze nierealne) terminy. Koniec roku jest okresem niezwykle stresującym. W kulturze też – domyślam się, że to nie tylko moje odczucie – wprowadza pewne chronologiczne zamieszanie, mianowicie: nadkłada na siebie obce sobie kalendarze. A właściwie: zderza je ze sobą. Zderza rok kalendarzowy z sezonem artystycznym. Każe czynić podsumowania (podsumowania, ankiety, bilanse – to chroniczna choroba naszych czasów), nim jeszcze nowy artystyczny sezon zdążył się rozkręcić, a o starym już trochę zapomnieliśmy.
Działy:
Michał Tabaczyński
Redaktor naczelny BIK.
Polonista, dziennikarz, slawista, autor kilku książek (Parada równości, Koniec zabawy w pokolenie) i współautor kilku innych (Tekstylia bis, Kultura niezależna w Polsce 1989-2009).